Deze fotoreportage is gemaakt door vrouwen met autisme en biedt inzicht in hun dagelijkse ervaringen met ASS. De serie foto’s neemt je mee naar de verborgen wereld van autisme bij vrouwen, belicht hun uitdagingen, maar toont ook hun veerkracht. Het laat zien hoe ze navigeren door een wereld die hen niet altijd begrijpt.
Esmay Baan (43)
‘Mijn naam is Esmay en in een wereld vol met kaders en verwachtingen, heb ik me nooit echt thuis gevoeld. Ik pas niet in het kader. Niet omdat ik dat niet wil, maar omdat mijn werkelijkheid niet dezelfde is als die van anderen zonder autisme. Toch draag ik dagelijks een masker van aanpassingen. Een masker dat mijn emoties en prikkels verbergt, maar waarachter ook een rijkdom aan gevoelens en gedachtes wachten om ontdekt te worden. Het lezen over ASS heeft mij geholpen in mijn zoektocht naar begrip en erkenning. Deze fotoserie is een stille getuige van mijn unieke beleving van autisme.’
Nikki Koppelaar (28)
‘Ik ben Nikki en mijn hoofd is als een zee van gedachten die constant in beweging is. Informatie stroomt de hele dag. Gedachten over wat is geweest en nog komen gaat en prikkels die in- en uitgaan. Mijn emmer loopt iedere dag over, ondanks alles wat ik mezelf heb aangeleerd. De meeste mensen kijken wel wanneer zij het huishouden doen, boodschappen halen of een cadeautje kopen. Voor mij werkt dat niet. Ik krijg veel rust door alles op te schrijven wat ik moet of wil doen. Als ik dat niet doe blijven er ‘mappen’ openstaan en dat geeft onrust. Als neurodivergent persoon - ook wel het laatste lichtblauwe krijtje in de rij - voel en verwerk ik de meeste dingen net even anders dan een neurotypisch persoon. Deze fotoserie symboliseert de overvolle staat van mijn geest in een wereld die vaak te chaotisch voor me is.’
Danique Durinck (27)
‘Ik ben Danique en structuur en overzicht zijn voor mij essentieel. Ik hou veel lijstjes en planningen bij om de chaos in mijn hoofd te ordenen en een gevoel van controle te behouden. In de natuur kan ik intens genieten en opladen. Het is voor mij een metafoor voor het alleen zijn, een plek waar ik vrij kan zijn van de sociale verwachtingen en prikkels die mij dagelijks omringen. Hier vind ik rust en hernieuwde energie. Het masker dat ik draag is de glimlach die ik ophoud, maar daarachter zit de stress en angst die ik dagelijks ervaar. Dit masker helpt me om mij aan te passen aan sociale situaties, maar het verbergt ook de constante spanning en vermoeidheid die dit met zich meebrengt. Deze foto’s tonen de stille strijd die schuilgaat achter de glimlach.’
Anna Vink (56)
‘Mijn naam is Anna en de medicijnen staan symbool voor de grens waar ik mezelf naartoe heb geduwd. Het constante streven naar sociaal gewenst gedrag eist zijn tol en soms is de druk ondraaglijk. Ik ben zwart-wit denkend en zie en hoor alles in details. Mijn prikkelgevoeligheid maakt het moeilijk voor mij. Antidepressiva, extra voeding en de rust van een noise-cancelling koptelefoon zijn mijn redding geweest. De uitslag van mijn WIA-keuring laat pijnlijk zien hoe negatief sociaal gewenst gedrag voor vrouwen met autisme kan uitpakken. Wanneer je voor 35% wordt afgekeurd, ontvang je deels een WIA-uitkering, maar met 34,29% val ik net buiten de boot. Het is een dubieuze uitslag. Ik moet voor mezelf blijven strijden.’
Comentarios